Op het moment van schrijven hoor ik op de achtergrond mijn oudste dochter – die halverwege mei alweer haar tweede verjaardag vierde – in haar eigen fantasiewereld spelen met haar speelgoed. Onze jongste dochter – alweer bijna vijf maanden – is druk in de weer met het proberen omdraaien in de box. Soms moet ik echt even in mijn arm knijpen om te bes...

'Wel jammer dat je uit Buren komt, maar daar kun je niets aan doen', kreeg ik laatst te horen. Daar kan ik natuurlijk wel iets aan doen, verhuizen. Maar dat heb ik al gedaan, want ik ben geboren en getogen in Nes en woon nu al het grootste deel van mijn leven in Buren. Maar waarom zou ik verkassen? Ik heb het prima naar mijn zin in Buren. Wat is er...

Wat heerlijk dat alles weer kan en mag. Corona lijkt definitief voorgoed verleden tijd. Het COVID 19-virus ben ik al bijna weer vergeten, terwijl het ons amper vijf maanden geleden (zeg maar begin december) nog dwong tot een gedeeltelijke lockdown. Hoe anders was dit in april? Voor het eerst in twee jaar ging de paardenreddingsboot weer uit en wat ...

'Mem, je had toch aardbeien en lekker beleg gehaald voor ons ontbijt? Maar de koelkast is leeg nu. Er zijn ook geen eieren meer en waar is het verse brood gebleven?' Mijn andere zoon kijkt alweer met zo'n bedenkelijk gezicht van 'ja hoor, het is weer zover': last-minute aankomsten die ontbijt bijgeboekt hebben. Dus we hebben weer pech en eten crack...

Het is april en dat betekent voor mij al jaren een bomvolle maand. Het is namelijk de periode van de grote klassiekers in het wielrennen. Zoals de meeste van jullie wel weten, verdien ik tegenwoordig mijn geld als wielerjournalist. Nu ik fulltime de koers achterna reis om verslag te doen, merk ik pas hoe alderoädgrieselekst snel deze weken voorbijs...

Eind maart ging Nederland weer in zomertijd. In het voorjaar gaat de klok een uur vooruit en achter in het jaar gaat de klok een uur achteruit; iedereen kent het ezelsbruggetje wel. Ik heb er nooit echt meer bij stilgestaan sinds de tijd – pak 'em beet negen jaar geleden – dat ik nog wekelijks aan de lampen hing in De Griffel. Dan was het ingaan va...

Op het moment dat deze editie van De Amelander verschijnt, zijn de gemeenteraadsverkiezingen net achter de rug. Iets waar we ons de laatste weken – of althans, toch de geïnteresseerde mensen – veelal druk om maakten. Net als dat we dat in de laatste twee jaar deden om corona. Dat spook lijkt voor nu eventjes verleden tijd. Laten we vooral ook hopen...

Het zal je misschien niet verbazen, maar ik heb saaiere wintermaanden gekend. Nog niet eerder gebeurde het dat ik tussen de kater van oudejaarsavond en de tot blue Monday bestempelde grijze maandag, een screentest deed die uiteindelijk tot mijn ultieme baan zou leiden. Hoe die route naar de presentatiedesk van de NOS verliep, kon je in de vorige ed...

Een nieuw jaar is begonnen en ik ben een goed voornemen rijker, namelijk wandelen. Elke dag een half uur wandelen en als ik er echt geen tijd voor heb minstens een uur per dag. Daarna fijn thuiskomen met de wandeling in de benen en tevreden zijn met jezelf dat je er de tijd voor hebt genomen.Hoe je tijdens het wandelen zo uit je dagelijkse beslomme...

Het is zondag 3 oktober als ik inspiratie opdoe voor deze editie van Van de Melkboer. Voor mijn werkgever WielerFlits trek ik die dag op pad met Adrie van der Poel, een van de beste wielrenners die ons land ooit gekend heeft. Voor een reportage in ons voorjaarsnummer van RIDE Magazine volgde ik twaalf uur lang iedere stap die hij deed. Diens zoon M...

Verdraaid, nou ben ik er toch weer ingestonken… En dat terwijl ik duidelijk met mijzelf had afgesproken niet in discussie te gaan met randdebielen. Mensen die mij kennen weten dat ik twee hondjes heb. Ooit leverde dat een vraag op: loop je nu nog steeds met je hondjes of alweer? Dit jaar zijn er bordjes op Ameland geplaatst. Er zijn drie losloopgeb...

Wat een belabberde zomer hebben we gehad, zeg. Of nu ja, zomermaanden moet ik zeggen. Want echt zomer is het hoogstens een week of twee in juni geweest. Maar officieel viel dat nog in de lente en dus telt dat niet. Het staat ook in schril contrast met de zomer van vorig jaar, toen we prachtig weer hebben gehad. Het kon toen niet op. Wat ik altijd w...

Hij liep daar alsof de Lange Leidsedwarsstraat van hem was. Luttele seconden later werd zijn vaders motto realiteit voor Peter R. de Vries: 'liever staande sterven, dan op je knieën leven'. Dit is de man die opkomt voor het Nederlands recht, talloze mensen hielp en misdaadjournalistiek naar een ongekend niveau bracht. Maar dit is ook de man die ik ...

Vaak belt hoofdredacteur Klaas me voor het volgende nummer even waar ik mijn column over ga schrijven. Of het uit interesse is of om ervoor te zorgen dat ik het tijdig in zijn postvak aflever, laat ik in het midden. Meestal heb ik wel een helder beeld waar ik over wil schrijven. Soms komt het voor dat ik geen idee heb. Niet omdat ik dan geen inspir...

Al op jonge leeftijd interesseerde ik me voor geschiedenis. Toen ik pas kon lezen, begon ik met het lezen van de reeks stripboeken 'Van nul tot nu'. In vijf delen wordt de geschiedenis van Nederland in stripvorm verteld. Op een komische en toegankelijke manier leren kinderen via deze reeks de geschiedenis kennen. Na deze stripverhalen was mijn inte...

Het leuke aan social media is dat je zo af en toe een aantal mooie herinneringen tegenkomt op dezelfde dag een x-aantal jaar geleden. Soms dierbaar, soms bijzonder nuttig. Zo verscheen er afgelopen maand een zogenoemd 'jubileum op het werk' op het zakelijk platform LinkedIn. Tot mijn eigen verrassing was ik vorige maand alweer vijftien jaar schrijv...

Tijdens de Corona-crisis ontdekte Nederland massaal het broodbakken. Bij de internetwinkels liepen de levertijden van kneedmachines, rijsmandjes en mengkommen op tot enkele weken en molens die hun meel online verkochten konden de vraag nauwelijks aan. Bijna elk weekend was er in de bijlage van de krant wel een verhaal te lezen over iemand die had o...

Stervenskoud en nat. Veel meer woorden wil ik aan de maand mei 2021 niet vuil maken. Hoe anders was dat een jaar geleden, toen we vanaf half januari bij wijze van spreken al in de korte broek liepen. Gelukkig hadden we ook wat te vieren deze maand. Alle Amelanders tussen de 18 en 60 jaar oud konden hun eerste vaccinatie tegen het coronavirus halen....

Begin mei werd ik plots verrast door een persbericht van de Gemeente Ameland en de GGD. Alle eilanders tussen de 18 en 60 jaar konden in de laatste week van mei hun eerste corona-vaccin (Pfizer) krijgen. Dat was heel goed nieuws. Daarmee zijn alle Amelanders die dat willen, volledig gevaccineerd voordat het hoogseizoen hier losbarst. Aangezien grof...

Zo vlak voor de uitkomstdatum van de Amelander denk ik na over hoe ik de nieuwsbrief zal beginnen. Deze week moest ik even naar Buren om een adverteerder te bezoeken. Wat me opviel was dat het erg onstuimig weer was en dat het eiland behoorlijk vol zit met gasten. Veel verkeer op de weg en veel fietsers die blijkbaar nog niet in de gaten hebben dat...

Zo nu en dan – vaker dan je denkt – krijg ik weleens de vraag waarom ik nu zo graag op een eiland woon. Nu is die vraag niet helemaal op z'n plek. Ik hoef niet per se op een eiland te wonen. Maar Ameland is thuis. En dat is toevallig een eiland. Maar het neemt niet weg dat mensen die me dat vragen, wel een punt hebben. Voor de goede orde: dat zijn ...

Sommige mensen kruizen zo af en toe je levenspad. Eén daarvan is Annemarie Jorritsma. Sinds ik op Ameland woon en werk, zijn we elkaar op diverse manier en in diverse hoedanigheden tegengekomen. We kennen elkaar niet persoonlijk, maar we herkennen elkaar wel, en we zouden van elkaar kunnen denken dat we elkaar in een functie elders eerder tegengeko...

De lente is begonnen! De eerste rondjes achter de grasmaaier zijn gelopen, mussen belanden her en der al voorzichtig in een vrije val van het dak, de zonnebrand staat daarom weer vooraan in het badkamerkastje en zie, ook mijn seizoengerelateerde sproeten ontspruiten. In de volksmond: de roestige uiteinden van mijn stalen zenuwen. Al waren die stale...

Maart roert zijn staart. Moeder Natuur bewijst maar weer eens waarom. Op het moment van schrijven is het dinsdagavond 30 maart. Ik zit buiten, dat kan nog. Heerlijk. De wereld raast onverminderd hard door, al staan we tegelijkertijd al maanden stil. André Hazes (de echte) zong ooit: 'Ik heb de zomer in mijn bol; alle terrassen zijn weer vol!'. Heel...

Ik moet mijn column beginnen met een bekentenis. In het vorige nummer schreef ik dat we met z'n allen nog even moesten volhouden aangaande de corona-maatregelen. Maar wat dat betreft moet ik ook de hand in eigen boezem steken. Wat ik op 1 februari toen nog niet kon weten, is dat we tien dagen daarna Elfstedenkoorts zouden hebben. Dat was van korte ...

Net verhuisd naar Overijssel, in de buurt van Deventer, gingen wij op onderzoek in het archief van de stad. Het is een van onze gezamenlijke liefhebberijen: even kijken of we historische documenten over Ameland kunnen vinden. Inmiddels hebben we allerlei archieven in Nederland en zelfs in het buitenland bezocht. Waar we ook komen, altijd blijken er...

Ik vind het lastig om dit keer een goede opening voor mijn column te vinden. Het is zo dat 'we' ons op Ameland lang in het oog van de storm bevonden, wat betreft corona. Overwaaien deed het niet en helaas viel ook op ons eiland de eerste overleden coronapatiënt te betreuren. Een van de trouwe lezers van dit opgekrabbelde stukje tekst, is steevast e...

Ik heb al lang het zachte zand niet meer onder mijn voeten gevoeld. Meestal is dat voor mij en vele anderen denk ik, echt een zomergevoel. Blote voeten, door droog, zacht, los zand bij elke stap voelend op je wandelingen langs het strand. De uitgestrekte in de horizon verdwijnende vloedlijn, met de zon in de rug of lekker op je gezicht. Dat is in d...

Zoals helaas gebruikelijk de laatste maanden, begin ik mijn column met het coronavirus. Waar ik twee nummers geleden (september) nog stiekem begon te geloven dat we die akelige plaaggeest van het eiland konden houden, was het tijdens mijn vorige column (oktober) al raak. Wat ik toen niet kon voorspellen, is dat het als zo'n lopend vuurtje door de s...

In het vorige nummer dacht ik heel eventjes dat het toch zou gebeuren: Ameland dat corona-vrij zou kunnen blijven. Maar dat had ik moeten afkloppen. Meer dan zeven maanden geleden brak de eerste golf uit, maar ons eiland werd gespaard. Zelfs toen er vele tienduizenden toeristen (nog veel meer dan normaal) deze zomer de Amelander straten, bossen, du...