Ameland kent twee voetbalverenigingen die zichzelf kunnen bedruipen, Geel Wit op oost en Amelandia op west. Van samenwerking was derhalve geen sprake, tot dit seizoen. Bij beide verenigingen trainde een groep vrouwen, gewoon voor de gezelligheid. Tot het spelen van wedstrijden kwam het niet, simpelweg omdat beide clubs te weinig speelsters hadden. Geel Wit kent sinds een aantal jaren meisjesteams, terwijl hun leeftijdsgenootjes bij Amelandia bij de jongens spelen. Toen enkele meiden te oud werden om nog bij de jeugd te voetballen werd de vraag actueel om toch een team in te schrijven voor de competitie. Alleen lukte dat niet, dus zochten oost en west elkaar op en zo ontstond een unieke samenwerking.

Het team werd ingeschreven als Vrouwenvoetbalvereniging Ameland, kortweg VV Ameland. Die naam mocht niet van de KNVB, want een nieuwe naam kan alleen als er sprake is van een nieuwe vereniging. Daarom gaat het team nu officieel door het leven als ST (Samengesteld Team) Geel Wit/Amelandia. In de praktijk zal deze naam niet worden gebezigd, want voor iedereen die erbij betrokken is blijft het VV Ameland. Die eenheid wordt uitgestraald in het tenue. Niet het geel van Geel Wit of het oranje van Amelandia, maar lichtblauw en zwart zijn de kleuren van dit bijzondere team, dat afwisselend in Buren en in Hollum traint en speelt. Ook de sponsoren zijn keurig over het eiland verdeeld: aan de voorkant prijkt de naam van camping Duinoord uit Nes en achterop staat de naam Wad’n Keuken van Danny Wijnberg. De nieuwe tenues werden gepresenteerd voor de wedstrijd in Hollum tegen VVSV ’09. Voorafgaand aan de fotoshoot werden de sponsors in bloemen gezet.

Ameland had de beide eerste wedstrijden gewonnen, VVSV had al drie zeges achter de naam staan en dit team was duidelijk een maatje te groot voor de Amelanders, getuige de 4-7 uitslag. Dit resultaat kan de stemming niet drukken, de Amelander vrouwen hebben de smaak te pakken en gaan er een mooi seizoen van maken, is de stellige overtuiging van Frieda de Boer en Iris Metz. ‘We trainen nu met een doel’, meldt Frieda. En niet zonder resultaat, kan Iris daaraan toevoegen: ‘We leren veel, we zijn een team geworden, er is een goede band tussen de teamgenoten.’

Die eenheid werd al uitgestraald bij de eerste uitwedstrijd naar Zoutkamp, waar de vrouwen op bezoek gingen bij Zeester. Het allereerste duel werd meteen in winst omgezet en dat werd gevierd. ‘De reis zelf was al gezellig en omdat we hadden gewonnen hebben we bij Land- en Zeezicht een taartje gekocht en aan boord een biertje gedronken.’

Frieda heeft in haar jeugd tussen de jongens bij Amelandia gespeeld, Iris bracht haar jeugd aan de wal door en deed aan volleybal. De reden dat ze nu voetbalt is omdat dit de enige sport op Ameland is die ‘leeft’. Daarmee bedoelt ze dat er wordt meegedaan aan de competitie en dat er wordt getraind. Elke woensdag- en vrijdagavond verzamelen de dames zich beurteling op de velden van Geel Wit en Amelandia om te oefenen. Dat doen ze onder leiding van Cor Bakker. Marcel Durek is de elftalleider. Dat is toevallig ontstaan. Op de vooravond van de wedstrijd tegen Zeester gooiden de vrouwen een smeekbede op social media in hun zoektocht naar een grensrechter. ‘De avond voor de wedstrijd hebben we hem om half elf ’s avonds gestrikt als vlagger. Hij vond het zo leuk dat hij nu onze elftalleider is.’ Daarmee ontlast hij Iris van die taak: ‘Ik maakte de opstellingen, nu doen we dat samen.’

De vrouwen ervaren onderling geen tegenstelling tussen oost en west, en ze horen om hun heen steeds meer waardering voor hun verstandhouding. Iris en Frieda: ‘Iedereen zegt: wat mooi dat jullie samen zijn. Iedereen leeft mee, er is veel publiek bij onze wedstrijden. Wij zijn niet twee aparte ploegen, wij gaan het gewoon samen doen en we beleven er veel plezier aan.’

Na de overwinningen op Zeester en Grijpskerk volgde de nederlaag tegen kampioenskandidaat VVSV. Geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. Integendeel. ‘We hebben twee fantastische wedstrijden gespeeld en één leerzame’, vat Iris de duels samen. ‘Zij hebben ditmaal gewonnen, maar wij hebben wel vier doelpunten gemaakt. Zij staan bovenaan, maar wij hebben wel een goede wedstrijd gespeeld. En wat er ook gebeurt, wij kunnen niet degraderen.’

Want de dames zijn onderaan begonnen, maar hebben de ambitie om hogerop te gaan. De wens van de zeventien namen tellende ploeg is dat er meer meiden en vrouwen zich bij hun aansluiten zodat er op termijn twee ploegen kunnen worden ingeschreven: een prestatie- en een recreatieteam.