Het is een stormachtige dag wanneer ik bij Ageeth (52) ‘De Ouwe Stee’ binnenstap. Een tuin vol gezellige zitjes en bloemen maken het uitnodigend om tenminste een kijkje te komen nemen en al dan niet naar binnen te gaan. We lopen door de winkel en mijn oog valt, als echte theeleut, gelijk op de muur vol zakjes verse thee. Daar tegenover staat de toonbank met oude kassa en weegschaal. Gebruiksvoorwerpen waar Ageeth nog wel een verhaaltje over te vertellen heeft.

Twee problemen

‘Als ik iets in mijn hoofd heb dan wil ik het ook echt zó hebben. Dus ik wilde een kassa die precies in het plaatje paste. En zie die dan maar eens te vinden. Uiteindelijk vond ik een restaurateur van dergelijke apparaten.’ Ageeth stuitte in haar zoektocht op twee problemen, de beste man bevond zich helemaal in Duitsland, Sauerland om precies te zijn. En misschien nog wel belangrijker, hij wilde helemaal niet verkopen. Als je denkt dat Ageeth bij de pakken neer gaat zitten dan heb je het mis. Ze heeft de man uitvoerig verteld over haar enthousiaste plan voor de snoepwinkel.

En hij ging overstag, toen moest ze nog afreizen naar Sauerland in Duitsland. Maar ze heeft een fijne auto en crost zonder problemen het land (en verder) door om te krijgen wat ze wil. Overnachten daar en weer terug mét kassa. Die stamt uit de jaren 1920 en werkte destijds met Duitse Marken, dat past natuurlijk niet in de stijl van een oudhollands snoepwinkeltje. Dus Ageeth haalde de machine uit elkaar en veranderde het zelf wel even. Een typisch voorbeeld van haar creativiteit en doorzettingsvermogen. Ook de deurbel en weegschaal zijn oud, de laatste uit 1949. Maar daar blijft de echt oude inrichting bij. Het moet wel schoon en fris blijven voor de etenswaren. Zo mogen mensen niet zelf hun snoep scheppen, helemaal in de tegenwoordige tijd is hygiëne van groot belang.

Men moet zich welkom voelen

Voor Ageeth was het lastig omgaan met de coronamaatregelen, ze had natuurlijk wel eerder open gewild. Maar ja, is dat wel verstandig in zo’n spannende tijd? Ze had natuurlijk ook investeringen gedaan en de verhuur van haar vakantiehuis ‘Chill op Ameland’ stagneerde, dus inkomsten uit de winkel waren zeer welkom. Uiteindelijk is de winkel open sinds 30 mei, zelfs die zaterdag heeft ze nog lang getwijfeld of ze het wel moest doen. Het was haar dochter die haar het laatste zetje gaf, die dreigde om de opening zonder omhaal op sociale media te zetten zodat Ageeth er niet meer omheen kon. Dus daar ging ze, hoe eng ook, de deuren open en nu geniet ze van alle leuke reacties die ze krijgt.

Ze probeert een sfeer neer te zetten die misschien niet gangbaar is in de huidige maatschappij waarbij alles snel en gehaast gaat. Ageeth wil het juist wat rustiger, de tijd nemen om met mensen te praten, dat ze hun verhaal kunnen doen. En dat lijkt te werken. Elders hebben mensen daar vaak geen tijd voor, daarom was dit echt de opzet. Zoals ze zelf zegt: ‘Je kan wel iets willen, maar mensen moeten zich ook in zoverre welkom voelen.’

Geen standaard souvenirtje

Terwijl ik een kopje thee drink heeft Ageeth de winkel opengegooid. De regen is gestopt en de wind wat gaan liggen. Dus de vlag kan uit en het bord naar buiten. Als snel komt een duo dames binnen onder luid ‘oeh’ en ‘ah’, zo mooi vinden ze het allemaal. Ze lopen over van enthousiasme: ‘Dit kennen wij niet in de Randstad!’ Ze besluiten terstond wat te kopen en al kletsend met Ageeth zoeken ze leuke producten uit. Hun oog valt op de theepotten met lintjes: ‘Dit is toch té grappig!’ Er worden ook veel foto’s gemaakt en nadat de pakjes zijn ingepakt met lintje en sticker gaan de dames verder op hun tocht door Ballum, op naar een lekkere lunch bij een van de andere ondernemers in het dorp. Sommige van hen hebben wel eens laten doorschemeren dat ze er een hard hoofd in hebben dat Ageeth en haar concept het in Ballum zullen redden. Ageeth is zich er van bewust dat ze, met haar toch maar kleine winkeltje, geen grote rijkdom zal vergaren. De Ouwe Stee staat ook niet op een echte A-locatie, zoals collega’s midden in het dorp. Maar Ageeth laat zich niet bang maken. Door de reacties van de klanten die ze de afgelopen vier weken heeft gehad voelt ze zich gesterkt dat ze juist wel een goed concept heeft neergezet.

Ze wil verbinding maken met de klanten die binnenkomen. Een gegeven wat veel klanten lijken te waarderen. Zo’n 90% van alle mensen die even komen sneupen koopt ook daadwerkelijk iets, een deel daarvan komt zelfs later weer terug voor cadeautjes voor vrienden en familie. Een leuk souvenir van Ameland maar geen standaard beeldje van de vuurtoren, Ageeth streeft ernaar om met haar winkel een aanvulling te zijn op het huidige aanbod en wilde een concept dat past bij de ruimte en haar gezin.

Tekening van een snoepwinkel

Het plan voor de snoepwinkel kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Al in 1990, toen er plannen waren voor het kopen van een ander pand, heeft Ageeth een snoepwinkeltje in de tekening voor het huis geplaatst. Dat dit idee altijd sluimerde wist ze natuurlijk wel, maar de tekening vond ze onlangs pas weer terug. Toen ging het om een winkeltje in oude stijl met nostalgisch snoep. Dat ook thee een plaatsje in de krappe 12 m2 zou krijgen had ze van te voren niet gepland. Pas toen ze inspiratie opdeed bij collega’s aan de wal zag ze wat er allemaal mogelijk is. Uiteindelijk is dit het leukste deel van de winkel geworden. Alles doen ze zelf, van wegen en inpakken tot verbouwen, dat laatste met name door haar partner Martin en de styling zoals het bord buiten met bladgoud. Als het even kan, doet ze het zelf, ze is perfectionistisch van aard en het moet zoals zij het in het hoofd heeft. En dat is nog wel eens lastig en in oude boerderij, alles staat schots en scheef.

De naam ‘De Ouwe Stee’ is niet zomaar uit de lucht komen vallen, het theemerk ‘Thee aan zee’ is tot stand gekomen na een oproepje op Facebook. Voor de winkel zelf kreeg ze maar geen goed idee, terwijl normaal zulke dingen wel tot haar komen. Ze zocht een naam die allesomvattend kan zijn, die niet alleen naar thee en snoep verwijst. Met het pand uit 1750 zit ze met ‘De Ouwe Stee’ wel goed.

Het brein van een haai

Ageeth heeft zoveel ideeën dat ze 300 jaar zou moeten worden om alles uit te voeren. Inmiddels is ze 52 jaar oud maar zo voelt ze zich zeker niet. Voor haar gevoel gaan dingen die ze vroeger juist moeilijk vond haar nu veel makkelijker af. Van Martin mag ze zo af en toe wel een beetje dimmen. Het is ook echt haar project, hij heeft wel veel meegeholpen met de praktische realisatie van de winkel. Een van de ideeën die ze heeft die ze nog wel gaat uitvoeren is het toevoegen van een kleine theeschenkerij in de tuin. Heerlijk als de zon schijnt, maar dat is mede vanwege Covid-19 nog toekomstmuziek.

Er zijn genoeg ondernemers op het eiland die de producten graag in hun assortiment zouden willen opnemen. Vooralsnog heeft ze genoeg aan de Jumbo in Nes, haar eigen winkel in Ballum en mogelijk nog een plekje in Hollum. De Ouwe Stee moet natuurlijk wel het hoofdkwartier van haar business blijven. Ze is kieskeurig en doet haar inkoop bij verschillende groothandels, vandaar dat ze nu al een voorraad van 70 soorten thee en 85 soorten snoep heeft. Je moet bij zo’n groothandel namelijk een x- aantal producten afnemen om überhaupt te mogen inkopen. Ageeth verkoopt ook achttien soorten munt en is druk bezig om ook daar meer mee te doen.

‘Ik ben maar een klein visje,’ en zo voelt ze zich ook maar wel met het brein van een haai. Het is een arbeidsintensief bedrijf, hoe klein de winkel ook is. Elke dag is ze wel bezig, helemaal nu vakantieparken en eigenaren van appartementen haar hebben gevonden voor leuke welkomstpakketjes, dat kunnen tot wel honderd pakketjes tegelijk zijn. Ze wil nog veel meer doen, maar eerst maar eens lekker doorlopen. Dan komt de rest vanzelf.