De sage over Rixt van het Oerd is het beroemdste verhaal van Ameland.
Op een dag besloot Sjoerd om net als vele andere Amelanders naar zee te gaan. Hij monsterde aan op een schip en was voor langere tijd van huis. Als herinnering aan thuis en aan zijn moeder kreeg hij van haar een halsketting.
Uit verveling en uit woede zwierf Rixt van het Oerd met zware stormen regelmatig over het Oerd. Zij probeerde met behulp van een olielamp de voorbijvarende zeilschepen de indruk te geven dat hier een haven was. Door de golven, zware winden en vermoeidheid van de zeelieden besloten zij koers te zetten naar het lichtschijnsel. Uiteindelijk restte een schipbreuk op het strand. Rixt van het Oerd uitte op deze wijze haar boosheid over het vertrek van haar zoon naar zee.
Nadat zij weer eens aan het zwerven was op het Oerd en haar lamp gebruikte om de zeelieden af te leiden strandde er een schip. Zij liep het strand op om te kijken of er nog iets te jutten was en trof een aantal dode zeelieden aan. Opeens zag zij het kettinkje wat zij haar zoon had gegeven. Bij nadere inspectie bleek dat zij het schip had doen stranden waarop haar enige zoon voer. Zij schreeuwde het uit en nu nog hoor je bij zware stormen de naam Sjoooooeeerd over het Oerd galmen.
