Ik heb al lang het zachte zand niet meer onder mijn voeten gevoeld. Meestal is dat voor mij en vele anderen denk ik, echt een zomergevoel. Blote voeten, door droog, zacht, los zand bij elke stap voelend op je wandelingen langs het strand. De uitgestrekte in de horizon verdwijnende vloedlijn, met de zon in de rug of lekker op je gezicht. Dat is in de winter wel anders op het strand, of waar dan ook aan de Nederlandse kust. Nu zorgen wolken en regen voor veel nat zand op het strand. De structuur van zand verandert volkomen door de regen. Overal nat zand en geen droog stukje meer te vinden, de regen vindt elke korrel, er is geen ontkomen aan.

Net als aan corona, die ons allen raakt en daarmee onze levens en structuren verandert. Maar is het corona die onze levens binnendringt of is het de angst voor corona? Vragen die bij mij opkomen, ik weet het antwoord niet maar wat ik wel weet, is dat ik angst nooit een prominente plaats in mijn leven geef. Het lijkt wel of de emotie angst om dagelijks mee te leven de laatste tijd normaal is geworden. Nu is angst op zich een natuurlijke, belangrijke en zeker zeer nuttige emotie. Alleen beïnvloedt angst en het bij behorende stresshormoon op de lange termijn je lichaam en je denkpatroon op een negatieve manier.

Gelukkig heeft iedereen de vrijheid om ervoor te kiezen hoe je met angst omgaat. Ik bedacht mij dat angst wel nat zand lijkt soms, hoe het aan je kan blijven kleven. Hoe angst al je gedachtes kan bedekken en je je er somber of chagrijnig van kan voelen. Dat het lijkt op nat zand wat je bedenkt en aan je plakt, schuurt, in alle groefjes kruipt en irriteert.

Nat zand kleeft op en aan alles, maar je ervan verschonen kan op zoveel manieren. Het van je afschudden, stevig met je hand afvegen of kloppen. Door een golf helder zeewater uit de branding over je heen te laten spoelen of je in de warme zon laten opdrogen en weg is het natte zand.
Er zijn zoveel mooie dingen die gebeuren, nieuw leven wordt geboren en elke dag een prachtige zonsopgang en ondergang. Verschoon jezelf van angst net als van het natte zand, met de mooie dingen in je leven. Schud de angst van je af door goede en fijne emoties. Spoel jezelf ervan schoon, sta vroeg op, kijk naar foto's waar je een mooie herinnering aan hebt, voel hoe goed en warm naaste familie is of wandel met een vriend een lang stuk langs zee.

En vooral dat laatste, dat we onszelf goed en beter voelen in de natuur, dat ervaren de vele wandelaars de laatste tijd. Ik wandel en trek er ook meer op uit dan ooit. Ik zie hoe het strand en het zand zich aanpast aan omstandigheden. De structuur en vorm verandert maar zand altijd zand blijft. Het eigenlijk niet uitmaakt of zand nat of droog is, het blijft hetzelfde en zal altijd hetzelfde blijven, zand.

Coosje Verbrugge