Het is onderwijl traditie geworden dat de uitgever voor het laatste nummer van het jaar Nat Zand schrijft. Soms is het een ronkend verhaal met een eigen visie op ons eiland of op de wereld. Dit keer wil ik me beperken tot feiten.

Nat Zand is de rubriek waarin de redactieleden hun eigen visie en mening kunnen geven. Het eerste Nat Zand is geschreven in 1996 door Margreet Halma. In 2020 is het dus al 25 jaar geleden dat we begonnen zijn met Nat Zand. De foto die wordt gebruikt is 25 jaar geleden gemaakt door Margreet. Het is nog steeds dezelfde foto! We hebben er alleen een kleurtje onder gezet.

Natuurlijk moest ik even in ons archief kijken om precies te weten wanneer we met deze rubriek zijn begonnen. Tijdens het bladeren viel mij op dat we over talloos veel onderwerpen hebben geschreven. Verder is het me opgevallen dat sommige onderwerpen nog steeds actueel zijn. Er zijn mensen die zeggen: je moet niet naar het verleden kijken maar je richten op de toekomst. Deze mensen hebben gelijk maar, er is geen toekomst zonder verleden of zonder het verleden te kennen. Wat mij verder is opgevallen is dat we veel jonge mensen een podium geven om te schrijven en dat de meeste redactieleden hun carrière bij ons blad uitsluitend beëindigen door ouderdom.

We schrijven vanuit ons hart. We schrijven over onderwerpen waarvan we denken dat onze doelgroep die graag wil lezen. Geen negatief nieuws, soms kritisch maar altijd met een positieve ondertoon. Natuurlijk mengen we ons in discussies, we hebben een mening en geven onze visie. Soms proberen we de keerzijde te tonen maar realiseren ons terdege dat er alleen een toekomst is wanneer we eerlijk en oprecht schrijven over de vele onderwerpen die we tegen komen. Wat mij verder bij het doorbladeren is opgevallen, is dat er de afgelopen jaren niet meer is geschreven in het Amelander dialect. Een dialect dat we eigenlijk voor de toekomst moeten bewaren. Een onderwerp waar we iets mee moeten!

Dit Nat Zand schrijf ik aan de vooravond van onze vakantie. Even weg van Ameland, even niets doen, even een boek lezen. Maar na een week geen strand, zee en duinen kriebelt het allang weer om terug te gaan naar het eiland. Op Ameland genieten we van alle prachtige dingen die op ons pad komen. We koesteren het verleden en kijken vol verwachting uit naar 2020, de 56ste jaargang van de Amelander en het 25ste jaar waarin onze redactieleden kunnen schrijven over wat hen bezig houdt.

Wellicht dat we alle verschenen Nat Zand verhalen op onze website gaan plaatsen zodat u zelf kunt lezen hoe de geschiedenis zich herhaalt.

Mede namens de redactie en alle andere medewerkers aan de Amelander wensen wij u prachtige en gezegende Kerstdagen en een voorspoedig 2020.

Klaas en Anneke Touwen