Het is stil op Ameland. Weinig tot geen gasten en 's avonds kun je een kanon afschieten. Steeds meer bedrijven gaan dicht in de hoop besmetting te ontlopen of om te voorkomen dat besmetting wordt overgedragen. Boten varen nauwelijks, de jachthaven is gesloten, het vliegveld is dicht, kerken zijn dicht en culturele centra zijn eveneens gesloten. Het lijkt wel surrealistisch. Toch is het de waarheid, een afschuwelijke waarheid. Gasten annuleren massaal hun vakantie en ondernemers hebben het zwaar. Op dit moment lijkt het de kant op te gaan dat we ook na 6 april nog steeds niet massaalgasten kunnen ontvangen. De rederij vaart tot en met eind mei met een aangepaste dienstregeling. Grotere evenementen zijn tot en met 1 juni op Ameland afgelast. Voor de periode daarna is het nog maar afwachten.

Zijn er dan geen tekenen van hoop? Veel ondernemers hebben het op dit moment zwaar. Ze zien met lede ogen hun buffer verdampen. Sommigen komen echt in de problemen. Anderen proberen door middel van creatieve oplossingen nog wat omzet te generen.

We weten zeker dat onze gasten Ameland niet vergeten zijn. We hebben de hoop dat na 1 juni de gasten weer massaal kunnen toestromen. We hopen eveneens dat de gasten dan ook weer veelvuldig gebruik gaan maken van alle voorzieningen op Ameland. Vanmorgen hoorde ik op TV dat de Nederlanders er dit jaar voor gaan kiezen om massaal hun vakantie in Nederland te vieren. Dit zou kunnen betekenen dat we toch nog iets goed kunnen maken van de achterstand die nu ontstaat. Mijn vader zij altijd, de balans wordt pas op 31 december opgemaakt. Toch lijkt het nu een gitzwarte periode met maar weinig tekenen van hoop en vooral veel hoofdpijn.

Laten we met elkaar alle initiatieven steunen die ons door deze periode heen helpen. Laten we proberen om de gasten aan ons te binden en creatief met oplossingen om te gaan. De Amelander ondernemers willen graag maar mogen niet. Wij wachten op het teken dat alles weer veilig en vertrouwd is. Ameland is er klaar voor nu nog het juiste teken van Hoop.