Ik vind het lastig om dit keer een goede opening voor mijn column te vinden. Het is zo dat 'we' ons op Ameland lang in het oog van de storm bevonden, wat betreft corona. Overwaaien deed het niet en helaas viel ook op ons eiland de eerste overleden coronapatiënt te betreuren. Een van de trouwe lezers van dit opgekrabbelde stukje tekst, is steevast e...

Ik heb al lang het zachte zand niet meer onder mijn voeten gevoeld. Meestal is dat voor mij en vele anderen denk ik, echt een zomergevoel. Blote voeten, door droog, zacht, los zand bij elke stap voelend op je wandelingen langs het strand. De uitgestrekte in de horizon verdwijnende vloedlijn, met de zon in de rug of lekker op je gezicht. Dat is in d...

Zoals helaas gebruikelijk de laatste maanden, begin ik mijn column met het coronavirus. Waar ik twee nummers geleden (september) nog stiekem begon te geloven dat we die akelige plaaggeest van het eiland konden houden, was het tijdens mijn vorige column (oktober) al raak. Wat ik toen niet kon voorspellen, is dat het als zo'n lopend vuurtje door de s...

In het vorige nummer dacht ik heel eventjes dat het toch zou gebeuren: Ameland dat corona-vrij zou kunnen blijven. Maar dat had ik moeten afkloppen. Meer dan zeven maanden geleden brak de eerste golf uit, maar ons eiland werd gespaard. Zelfs toen er vele tienduizenden toeristen (nog veel meer dan normaal) deze zomer de Amelander straten, bossen, du...

De column Nat Zand is altijd mooi om te schrijven, je mag het namelijk zelf invullen. Zo, ik ga er goed voor zitten, kopje thee en eerst een onderwerp verzinnen. Zo gezegd zo gedaan, okay plastic vervuiling, gezond eten, de zee en het strand. Maar geen van de onderwerpen wilde echt vlotten met denkwerk en al helemaal niet qua schrijfwerk.Wat vind i...

Op zich is het best makkelijk als er ooit een verhalenbundel uitkomt van 'Van de melkboer'. Het tweede hoofdstuk heet dan vast 'corona' of 'COVID-19'. Want nog altijd houdt dat vermaledijde virus ons bezig. Ondanks dat er volgens de officiële informatie van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu nog altijd geen positief corona-geval op h...

De eerste berichten uit Italiaanse steden leken wel uit een oorlogsgebied te komen. Mensen bleven angstig binnen, ziekenhuizen vol slachtoffers, doodse stilte op straat. 'De stad was uitgestorven,' schreef een Nederlandse schrijver die in Italië woont. 'We haastten ons over straat om zo kort mogelijk te zijn blootgesteld aan het gevaar. Van avondkl...

Ik schrijf het toch nog maar een keertje op: op het moment van schrijven is er volgens de officiële cijfers van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu nog altijd geen corona-geval geconstateerd op Ameland. Bijna een half jaar geleden schreef ik dat het een godswonder zou zijn als wij als eiland gevrijwaard bleven van dat akelige virus. H...

Vanaf begin juli heb ik wekelijks in Hollum en Nes, Free Tours gegeven. Voor dat het zover was, moest ik eerst een route voor deze dorpen bedenken. Natuurlijk wil je als gids gedurende 1,5 uur de toehoorders wel blijven boeien. Wat zijn interessante onderwerpen over Ameland? Wat zijn minder bekende, verrassende feitjes en verhalen over Ameland? En ...

Onvoorwaardelijke liefde. Een groots goed. Hoewel ik al mijn hele leven écht houd van mijn vrouw, familie, vrienden, huisdieren en wat al niet meer, is er een overtreffende trap van 'écht houden van'. Dat is onvoorwaardelijke liefde. Een gevoel dat met geen toetsenbord, pen of een ouderwetse typemachine te beschrijven is. Met name oans moeke zei we...

Wat was het een mooi lied: 'Terug naar de kust' van Maggie McNeal. 'Heel onbewust zoek ik de weg naar de kust…' Was dat wat er gebeurde in dat weekend in maart, het eerste weekend van de lockdown in de coronaweken? Mensen reisden in dat zonnige weekend in maart met hun auto of per trein naar de stranden langs de hele Hollandse kust. Werd het er vol...

(Nog steeds geen corona-constatering door het RIVM op Ameland, heb ik dat maar weer opgeschreven.)De laatste jaren is de gemiddelde Nederlander er steeds beter in: zeuren. Zeuren. Zeuren, zeuren, zeuren. ZEUREN! Laat ik voor één keertje eraan meedoen: deze column had ik 'al' af (lees: anderhalve dag ná de deadline), maar ik lees zelf alles nog twee...

'Mijn man komt van Ameland.' Dat zinnetje hoor ik mezelf regelmatig zeggen, bij een eerste ontmoeting. 'Hij is geen èchte Amelander,' vul ik gauw aan, 'als kleuter is hij met zijn moeder naar het eiland verhuisd.' Een echte Amelander, dat ben je naar mijn idee pas als jouw familie al generaties op het eiland woont. Als je een Amelander geschiedenis...

Eigenlijk zouden we deze week op Ibiza zitten, mijn dochter Janneke en ik. Maar het vliegtuig ging niet, naar een hotel of restaurant ging niet, dus gingen wij natuurlijk ook niet. Er zijn ergere dingen. Dat wisten we in de basis al veel langer, dat er ergere dingen zijn, maar met zo'n virus komen die feiten weer wat meer naar de oppervlakte. Het k...

Creativiteit in coronatijdLaat ik maar weer beginnen met de-zelfde opmerking: ik hoop dat iedereen die dit leest in goede gezondheid leeft en alle naasten en dierbaren ook gelukkig zijn. En eerlijk is eerlijk, tegen mijn verwachting in moet ik nogmaals schrijven dat het coronavirus Ameland – volgens de officiële cijfers van de Rijksinstituut voor V...

Voor de rubriek Nat Zand heb ik besloten om voortaan daadwerkelijk eventjes een blokje over het strand te maken. Hetgeen waarover ik dan nadenk, pen ik hier neer. Dat doe ik ook altijd als ik voor andere werk-gevers zo heel af en toe zonder inspiratie zit. Op het strand komen de ideeën me altijd letterlijk aanwaaien. Ik liep wat te sloffen in het z...

Topsport in coronacrisis Het is inmiddels bijna vier weken nadat ik mijn vorige column schreef. In die column – die alleen online ver-scheen; voor het eerst in 56 (!) jaar kwam de Amelander niet in print uit – heb ik met een nuchtere blik geprobeerd te kijken naar de effecten die de coronacrisis op het eiland heeft. Zoals ik schreef, heb ik het ide...

Allereerst: ik hoop dat iedereen die dit leest gezond en gelukkig is. In deze tijd – helaas – niet voor iedereen een sinecure. Want het mag duidelijk zijn: we hebben te maken met een wereldcrisis. Het coronavirus COVID-19 vliegt in een verwoestende razernij over onze aardbol. Op het moment van schrijven (zondag 5 april) is er op Ameland – volg...

Het is een gekke tijd om dominee te zijn. We preken voor lege kerken, maar dat is niet omdat de diensten vervelen. We doen geen bezoekjes meer aan huis, maar dat is niet omdat er niemand op ons zit te wachten. Er zijn geen maaltijden meer in De Plaats, maar de behoefte om elkaar te ontmoeten is niet minder. En daarom zoeken we andere manieren om er...

Want als ik weg ben dan mis ik de stratenVanaf de Toren tot aan WesterhavenIk mis de grachten, de mensenStadjers, studentenHet allermooiste accentGeen Frankrijk, laat staan KameroenDoe mij maar het gras,Het gras van het Noorderplantsoen Iedereen die in de buurt van Groningen wel eens een feestje heeft bezocht zal dit lied van Ralf Poelman wel kenne...